Ο φιλος Κωστας Δελιακης ενημερώνει
Τίποτε παρόμοιο δεν είχε ως τότε ανακαλυφθεί και που να είχε σχέση με την καλλιτεχνική παραγωγή της Μινωικής Κρήτης. Η πλαστικότητα, η αίσθηση των τριών διαστάσεων, η απίστευτη μικρολεπτομέρεια, το πάθος για τελειότητα ως προς την απεικόνιση της μακράς κόμης του πολεμιστή, όλα αυτά θα θύμιζαν στον αρχαιολόγο που το επεξεργάστηκε τα αριστουργήματα της ιταλικής Αναγέννησης.
Υπήρχε όμως μια διαφορά. Ήταν κατασκευασμένα 3.000 χρόνια πριν από ανθρώπους που έζησαν σε έναν πολιτισμό αλλά και που ήταν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες μορφές καλλιτεχνημάτων.
Τίποτε παρόμοιο δεν είχε ως τότε ανακαλυφθεί και που να είχε σχέση με την καλλιτεχνική παραγωγή της Μινωικής Κρήτης. Η πλαστικότητα, η αίσθηση των τριών διαστάσεων, η απίστευτη μικρολεπτομέρεια, το πάθος για τελειότητα ως προς την απεικόνιση της μακράς κόμης του πολεμιστή, όλα αυτά θα θύμιζαν στον αρχαιολόγο που το επεξεργάστηκε τα αριστουργήματα της ιταλικής Αναγέννησης.
Υπήρχε όμως μια διαφορά. Ήταν κατασκευασμένα 3.000 χρόνια πριν από ανθρώπους που έζησαν σε έναν πολιτισμό αλλά και που ήταν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες μορφές καλλιτεχνημάτων.
Υπήρχε όμως μια διαφορά. Ήταν κατασκευασμένα 3.000 χρόνια πριν από ανθρώπους που έζησαν σε έναν πολιτισμό αλλά και που ήταν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες μορφές καλλιτεχνημάτων.
και ο
Yangos Metaxas
Καλημέρα!
Το ανέφεραν στα πεταχτά στις χτεσινοβραδυνές ειδήσεις... Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να το επαναλαμβάνω. Η (Προ) Ιστορία θα συνεχίσει να μας καταπλήσσει περισσότερο από την "Ιστορία"...
Εφκείος ο σφραγιδόλιθος εάν δεν είναι «Πρωταπριλιάτικος» αλλάζει πολλά δεδομένα αρχαιολογικά και συνεπακόλουθα Ομηρικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπική μου γνώμη είναι ότι κάποιο λάκο έχει η φάβα γιατί αυτά δεν γίνονται ίσως ούτε και τώρα εκτός αν χρησιμοποιήσουμε παντογράφο, όχι το 1500πχ. Κα κα κα.
Αν το δεχτούμε όμως τότε τύφλα να έχει ο Ερμής του Πραξιτέλη!
Και αν πάλε το δεχτούμε πρέπει να δεχτούμε επίσης ότι τα Ομηρικά έπη ήταν κάτι σαν την Αινειάδα του Βιργίλιου δηλαδή «Γκαιμπελίστικα» κατασκευάσματα για να διαμορφώσουν κοινωνικές αξίες και αρχές, αμφιβόλου χρονολογικής κατασκευής.
Οπότε μέσα στο πλαίσιο αυτό «απαγορεύτηκε» στα έπη η χρήση της λέξης Κεφαλληνία (τους λόγους αναφέρω στο blog μου portoassos), μια και αποδειγμένα είναι προ Oμηρικής εποχής (Ησίοδος), αντικατεστάθη με το όνομα Ζάκυνθος της πρωτεύουσας του Δουλιχίου (ονομασία από τον επικοιστή Ζάκυνθο) και έτσι αυτή η κομπίνα μπέρδεψε τους πάντες γιατί νησί Ζάκυνθος δεν υπήρξε ποτέ τα τότε χρόνια.
«Παραχωρήθηκε» δηλαδή η Κεφ- αλ- ληνία στο Δία γινόμενη (Ζακ –υνθος = νησί του Ζα - Δία) και έχουμε φάει το δούλεμα τση αρκούδας.
Με τσι υγείες μας…
Χα χα χα χα
Σπύρος Ρόκκος