Σε γνωρίζω απ την όψη
που κοιτάει στη γη ξινή
σαν να έχει αυγοκόψει
ντολμαδάκια γιαλαντζί.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
σαν μεδούλι η ζωή,
δανεική και δανεισμένη
όμως όχι ιδανική.
Δυστυχής παρηγορία
στη γενιά της συμφοράς
μνημονεύεις μεγαλεία
και μνημόνια μετράς.
Άλλοι, ωιμέ στη συμφορά μας,
Άλλα έταξαν αλλά
Άλλα βρήκαμε μπροστά μας
Κι άλλα πίσω μας πολλά.
Και ακαρτέρει και ακαρτέρει
Πικραμένοι, ντροπαλοί,
το σηκώνουμε το χέρι
Με παλάμη ανοιχτή.
Γαλανόλευκα τα χρόνια
των Ελλήνων τα ιερά
κυματίζουν στα μπαλκόνια.
Bye bye λευτεριά
ΕΥΡΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΖΗΓΟΥ ΜΟΥ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου