ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ - Aπο Γνώσης Πανόραμα

Θαλασσά μου
Σε λέω ξελογιάστρα γιατί δεν είσαι ?
Σε λέω γλυκιά, πονηρή ματιά γυναικός, γιατί δεν είσαι ?
Σε λέω απέραντη , που λαμπιρίζεις με το φως του φεγγαριού, γιατί δεν είσαι?

Προσπαθώντας να κρύψεις, τα ένοχα μυστικά σου, γίνεσαι κακιά σαν μάγισσα
Θέλεις να κράτησης χαρακτήρα , πλαφ, πλαφ ακούγεται το μικρό κυματάκι Στα υφαλα του καραβιού ,
μας κοροϊδεύεις και ξεθαρρεύεις και σιγά σιγά πονηρά
Αρχίζεις ,πλαααφ πλαααφ και το πλοίο μου αρχίζει να ποτζάρι πιο δυνατά , πιο δυνατά ,πιο δυνατά , σταμάτα πια ,σταμάτα πια στρίγγλα ,θα μας βουλιάξεις,

Σε χαϊδολογούσα και σε κανάκευα ,σου έλεγα γλυκόλογα πως σε λατρεύω !
Και εσύ ,γιατί έγινες τόσο κακιά βαλθηκες να με πνίξεις ? δεν λυπάσαι τα νιάτα μου μια κοπελίτσα είμαι …

εμπιστοσύνη σου έδειξα ,και μπήκα στο καράβι κάνοντας όνειρα τρελά για την λατρεία που είχα, για σένανε, θάλασσα πλατιά πλανεύτρα ,
Γλυκιά και ξελογιάστρα ,πονηρή ,πανούργα θάλασσα μου.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

Γνώσης Πανόραμα