Με συντροφιά τη γλυκιά συννεφιά, το ανέβασμα "απευθείας" ήταν πρόκληση που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε. Το μακρύ σκαρφάλωμα- χωρίς ζικ ζακ- στην απότομη πλαγιά, μέσα σε ένα μαγευτικό χορό εικόνων με κορύφωση το αγνάντεμα του απείρου απ' την κορυφή, ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα. Το παλιό μοναστήρι μας περίμενε φιλόξενα στην επιστροφή και μετά, ένα εξωτικό, πυκνό σε βλάστηση, μονοπάτι μας έφερε.... πίσω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου