Ενα κείμενο του Γρηγόρη Σταμούλη.
Πως το ‘φερε η μοίρα και τα χρόνια, και γράψαμε τους ποιητές στα πιο παλιά μας Prada?
Η υπερκατανάλωση επέφερε την συνειδησιακή μας ύπνωση και την εκποίηση της συλλογικής μας αξιοπρέπειας στο βωμό ενός ατέλειωτου, απονευρωτικού πάρτυ.
Οι ενδοφλέβιες δόσεις ευμάρειας, μας μετέτρεψαν σε οκνηρά, κυνικά και απαθή ξερολίθια ενός εποικοδομήματος απ-αξιών.
Τώρα, αφασικά ελπίζουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, μα το πρωτογενές έλλειμα στη ζωή μας αυξάνει ολοένα.
Απολέσαμε την προοπτική και το όραμα.
Οι χαίνουσες πληγές πυορροούν δύσοσμα στο κατατετμημένο σαρκίο μιας ημιθανούς γενιάς.
Εδώ που φτάσαμε, η αδράνεια, η απάθεια και η αποχή, είναι ανοχή και αποδοχή.
«Από πολύ νωρίς, ζώντας την έτοιμη κάθε στιγμή να ξεσπάσει σύγκρουση, είχαμε ψυχανεμιστεί πως στον κόσμο τούτον δυο μεγάλες δυνάμες παλεύουν: το Καλό και το Κακό, η Ελευτερία κι η Τυραννία και πως η ζωή δεν είναι παιχνίδι, είναι αγώνας. Κι ακόμα τούτο: πως θα έρθει μέρα που θα Πρέπει να μπούμε κι εμείς στον αγώνα. Το ‘χαμε πάρει απόφαση από πολύ μικροί πως ήταν γραφτό μας, αφού γεννηθήκαμε Ελεύθεροι, το Πρέπει αυτό να κυβερνάει τη ζωή μας»
Εκπροσωπώντας και εγώ τη γενιά μου, τον επαγγελματικό μου χώρο, αλλά πρωτίστως τον εαυτό μου, αποφάσισα να συμμετέχω με το συνδυασμό «Ενωμένη Τετράπολη» και τον Αλέκο Καλαφάτη.
Πρόκειται για μία θεμελιώδη αναμέτρηση με ηθικές διαστάσεις.
Καλούμαστε να επιλέξουμε τι μοίρα επιθυμούμε για την Κεφαλονιά.
Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο μετά.
Συμμερίζομαι ειλικρινά ότι ο καθένας βρίσκεται ΜΟΝΟΣ αντιμέτωπος με τις επιτακτικές απαιτήσεις του βιοπορισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όμως, ετούτη την έσχατη στιγμή, προσμένω την αφύπνιση της Ελληνικής Ψυχής.
Μιας Ψυχής που δεν ανέχεται χαλινό.
Μιας Ψυχής που ζητάει το αδύνατο και που δεν αρκείται με ό,τι βλέπει, αλλά με ό,τι ονειρεύεται.
Δεν ελπίζω σε ραγιάδες, μα σε ελεύθερους ανθρώπους.
Γεννήθηκα το 1983 και γνωρίζω ότι η ψυχορραγούσα Ελλάδα, ο τόπος μας, ο μικρός, ο μέγας, προσβλέπει σε μένα και στους συνομιλήκους μου.
Περιμένει τη γενιά μου.
Όμως η νιότη δεν είναι επιχείρημα στην καθεαυτότητά της.
Υπάρχουν νέοι… και νέοι.
Όπως υπάρχουν παλιοί… και παλιοί.
Ο σκεπτόμενος πολίτης οφείλει να διακρίνει τις ποιότητες.
Διατυπώντας τη στερνή μου αγωνία και αποστρεφόμενος τις προπατορικές ενοχές, σας ζητώ να συμμετέχετε.
Σας ζητώ να επιλέξετε νέα ποιοτικά πρόσωπα, σε όποιον συνδυασμό τα βρείτε.
Είναι ίσως το μόνο δικαίωμα που σας απέμεινε σε μιαν ανάπηρη Δημοκρατία.
Για να ΜΗΝ γίνει η ψυχογραφία μιας γενιάς, νεκρογραφία μιας γενιάς.
Της δικής μας γενιάς.
Γιατί η προσήκουσα αποφώνηση δεν πρέπει να γίνει με επικήδειους και ρέκβιεμ.
Γιατί η απώλεια της Ελεύθερης Σκέψης οδηγεί στην απανθρώπιση και τη χυδαιότητα στην κοινωνική συνύπαρξη.
Γιατί τα επιχειρήματα, και όχι ο θόρυβος, θεμελιώνουν την Ισότητα και τη Δικαιοσύνη.
Γιατί οι ιδέες έχουν σημασία.
Γιατί με τα όνειρα φτιάχνουμε αλήθειες,
και με τη δουλειά μας αλλάζουμε τον κόσμο.
Γρηγόρης Αν. Σταμούλης,
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Κεφαλονιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου