18 Μαρ 2012
σήμερα βγήκα τσου Κεφαλλονίτικους αγρούς να εξερευνήσω την ανοιξιάτικη φύση και να ψαχουλέψω τίποτε αγριοβότανα εποχής και πέτυχα.. φλέβα!!! Σπαράγγια!!! Δεν πίστευα στα μάτια μου, καθότι ελάχιστα στα μέρη μου έτσι ...
(ΟΧΙ άλλες μετασκευές, please…)
Αν υπάρχει μια μακαρονάδα ταλαιπωρημένη και τόσο άσχετα διασκευασμένη γευστικά απ’ τους ανά τον κόσμο μαγείρους, αυτή είναι η καρμπονάρα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόση εμμονή να δανείζονται το όνομά της σπαγκετάδες που ουδεμία σχέση έχουν με την συνταγή και που θα μπορούσαν κάλλιστα να βαφτιστούν επιτυχώς ή μη oτιδήποτε άλλο! Επιπλέον δεν θα δημιουργούσαν γευστική σύγχυση στους ουρανίσκους όσων τρώνε κάποια μακαρόνια με κρέμα και τυρί, άντε και με λίγο μπέικον και δεν θα απαιτούνταν καμία ειδική συνεννόηση με διευκρινήσεις περί της παρασκευής του πιάτου. Γιατί η καϋμένη η καρμπονάρα δεν έχει ούτε κρέμα γάλακτος ούτε μασκαρπόνε ούτε ζαμπόν ούτε βούτυρο ούτε κρασί ούτε ούτε ούτε… Όχι, δεν έχει τίποτ’ αυτά και δεν ξέρω τι άλλο και το ΟΧΙ είναι μεγέθους 28ης Οκτωβρίου! Η σάλτσα της προκύπτει από αβγά με τυρί πεκορίνο ή παρμιτζιάνο, τα οποία ψήνονται από την τσιγαρισμένη καυτή παντσέτα, που κλασικά μάλιστα είναι κομμένη σε μικρά κυβάκια. Τόσο απλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου