Τι είπε ο Σπύρος Μοσχόπουλος

Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Καμπάνας

Φίλες και φίλοι,

Είμαστε σήμερα εδώ στην ιστορική Πλατεία της Καμπάνας στο Αργοστόλι.

Εδώ που συναντιόμαστε καθημερινά στην πόλη της καθημερινότητάς μας, ανάμεσα σε παλιούς και νέους φίλους.

Ανάμεσα σε όλους εσάς που πολλά χρόνια τώρα,

έχουμε συνδέσει άρρηκτα την προσωπική μας ύπαρξη, με την συνεχή προσπάθεια για την ανάπτυξη του τόπου μας.

Μια μεγάλη διαδρομή

με τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες,

με χαρές και απογοητεύσεις.

Αυτό που μένει όμως,

σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι είναι

η ικανοποίηση της δημιουργίας και της προσφοράς.

Θεωρώ πως,

χωρίς προσφορά και δημιουργία η ζωή μας είναι κενή περιεχομένου.

Αξίζει να προσπαθούμε, αξίζει να αγωνιζόμαστε,

γι’ αυτό είμαστε σήμερα εδώ μαζί σας μπροστά στις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης. Στις εκλογές με τα υπαρκτά, πραγματικά και αμείλικτα διλλήματα των καιρών.

Το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα διλλήματα αυτά θα κρίνει το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια.

Έχουμε μάθει να δίνουμε δύσκολες μάχες και σε δύσκολες εποχές. Έχουμε μάθει και έχουμε διδαχθεί ότι και σε δύσκολες εποχές, όταν τον αγώνα τον δίνουμε ενωμένοι, τη μάχη πάντα την κερδίζουμε. Ο αγώνας είναι νικηφόρος.

Στις 6 Μαΐου το βράδυ πέφτει οριστικά η αυλαία της μεταπολιτευτικής πολιτικής περιόδου.

Η ιστορία θα κρίνει τη θετική ή αρνητική προσφορά της προς την Ελλάδα. Δυστυχώς, φεύγοντας η μεταπολίτευση μας κληροδοτεί μεγάλα διλήμματα και δισεπίλυτα προβλήματα. Η ψήφος της Κυριακής είναι η προσωπική απάντηση του Έλληνα πολίτη, απέναντι σ’αυτά τα διλήμματα. Οι εκλογές αυτές βρίσκουν τη χώρα μας στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι των τελευταίων δεκαετιών. Η ψήφος του καθενός μας γίνεται καθοριστική για το μέλλον της πατρίδας μας.

Λόγω της έντονης κρισιμότητας στη οποία βρίσκεται η πατρίδα, οφείλουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας. Από πεποίθηση και χαρακτήρα γνωρίζετε όλοι πως πάντα πολιτεύθηκα με γνώμονα την αλήθεια. Πολύ περισσότερο σήμερα, που η πατρίδα έχει ήδη αρχίσει να κατρακυλά στο γκρεμό της καταστροφής, θα σας πω με πλήρη ειλικρίνεια τις σκέψεις μου.

Γιατί όποιος σήμερα πολιτεύεται με υπερβολή, ψεύδος και υστεροβουλία, είναι θανάσιμα επικίνδυνος για τη χώρα και το λαό.

Από τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τα 21 περίπου. Άρα φέρουμε εκ των πραγμάτων μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Η δόλια προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να μεταθέτει το σύνολο της ευθύνης στις δικές μας πλάτες, αποδεικνύει περίτρανα το μεγάλο ψεύδος του πολιτικού της λόγου. Έχω κάνει πολλές φορές συγκεκριμένη και σκληρή αυτοκριτική. Τη χρειαζόμαστε γιατί μέσα από αυτή μπορεί να γίνει νέα αρχή.

Ναι, έφταιξε το ΠΑΣΟΚ κατά τις προηγούμενες κυβερνητικές του θητείες.

Έφταιξε:

Γιατί δημιούργησε και καλλιέργησε ένα μεγάλο δημόσιο, χωρίς αυτό να είναι πάντα παραγωγικό σύμφωνα με το μέγεθος του.

Γιατί ευνόησε συντεχνίες που ακόμη και σήμερα αρνούνται να κατανοήσουν τη σημερινή κατάσταση.

Γιατί δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα για να μην πάρει η διαφθορά την έκταση που έχει σήμερα.

Ναι είχαμε και εμείς στους κόλπους του κινήματος μας πρόσωπα που δεν άντεξαν στον πειρασμό να πουλήσουν την ιδεολογία τους για λίγα ή πολλά αργύρια.

Μπορεί να είναι ελάχιστοι, αλλά την ζημιά την έκαναν.

Δημιουργήσαμε μια καταναλωτική κοινωνία, όπου η ασυδοσία και η καλοπέραση υποσκέλισαν και καταρράκωσαν τις αξίες και τα ιδανικά. Όπου η πονηρή ραθυμία, το άρπα-κόλλα, η κομπίνα κατεδάφισαν τη δημιουργία. Όπου η κλοπή του κράτους προς τον πολίτη και αντιστρόφως έγινε το εθνικό μας σπορ. Όπου οι «ατσίδες», οι κάθε λογής έμποροι, το μαύρο χρήμα πλημμύρισαν με την ξετσίπωτη παρουσία τους , την εθνική μας πραγματικότητα. Όπου ο προσωπικός ναρκισσισμός, η εξουσιομανία, ο εύκολος πλουτισμός κατάντησε αυτοσκοπός. Δημιουργήσαμε εν τέλει μια κοινωνία στην οποία «όλα» μπορούσαν να συμβούν, «όλα» θεωρούνταν φυσιολογικά. Και συνέβη το χειρότερο, η πλήρης κατάρρευση.

Η Ελλάδα είναι υπό κατάρρευση. Είναι σκληρή αυτή η αλήθεια! Αλλά είναι η αλήθεια. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, κάθε προσπάθεια, όσο επίπονη και αν είναι θα πέσει στο κενό. Απορώ με τον λαϊκισμό του κύριου Σαμαρά, αλλά και την απύθμενη ανευθυνότητα των μικρότερων κομμάτων, που τάζουν εύκολες και άμεσες λύσεις. Αλλά η μαγεία στην πολιτική είναι καταστροφή.

Όμως, Φίλες και φίλοι

για την σημερινή κατάσταση φταίει μόνο το ΠΑΣΟΚ? Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η πενταετής διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ. είναι αυτή που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.

Τέρμα η κοροϊδία, η υποκρισία και τα ψεύδη του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.

Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι το 2004 η ΝΔ παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ ετήσιο έλλειμμα 9 δις και στην πενταετία το έφθασαν στα 36 δις? Το τετραπλασίασαν!

Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι η ΝΔ παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος 160 δις και το 2009 το παρέδωσε στο δυσθεώρητο ύψος των 329 δις. Δηλαδή το υπερδιπλασίασε!

Όσον αφορά στα άλλα μικρότερα κόμματα που δεν συμμετείχαν σε κυβερνήσεις, ασφαλώς δε μπορούν να έχουν την ίδια ευθύνη με τα δύο μεγάλα κόμματα.

Όμως όλα αυτά τα χρόνια πότε είπαν όχι σε πραγματικά παράλογες διεκδικήσεις κοινωνικών ομάδων, συντεχνιών, συνδικαλιστικών κινημάτων;

Άραγε τα επανειλημμένα κλεισίματα δρόμων, λιμανιών, διοδίων, βιομηχανιών, πλατειών για διεκδικήσεις που δεν άντεχε η ελληνική οικονομία, πόσο ωφέλησαν την Ελλάδα;

Μήπως αυτά τα μικρότερα κόμματα υποκινούσαν κατ’ εξακολούθηση και ανεχόντουσαν αυτές τις κινητοποιήσεις χωρίς φραγμό, χωρίς λογική για μια Ελλάδα που δεν βάδιζε σωστά?

Η πατρίδα, χωρίς ίχνος υπερβολής, βρίσκεται μπροστά σε ένα καθοριστικό ιστορικό σταυροδρόμι. Ο όποιος δικαιολογημένος θυμός, η οργή, δεν πρέπει να κρύβει το πραγματικό νόημα αυτών των εκλογών. Η Ελλάδα επέλεξε να βαδίσει τον ευρωπαϊκό δρόμο, μαζί με τις δυτικές προηγμένες κοινωνίες. Από το δύσβατο αυτό δρόμο πολλές φορές λοξοδρομήσαμε. Πολιτική ανικανότητα και κοινωνική αδυναμία μας οδήγησαν σε οδυνηρές εταιρικές παρασπονδίες. Στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι σταθήκαμε λιγότεροι, από όσο οι καιροί απαιτούσαν. Αφαιθήκαμε να γίνουμε έρμαια της εύκολης καλοπέρασης, παρά να βαδίσουμε το δρόμο της φιλόπονης δημιουργίας.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στα πρόθυρα της συνολικής εξαθλίωσης, με κάποια τμήματα της να αντιμετωπίζουν ουσιαστικό πρόβλημα επιβίωσης. Αυτή η απογοητευμένη κοινωνία βρίσκεται μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα : υπεύθυνη πολιτική ή ανεύθυνος λαϊκισμός? – ευρώ ή δραχμή, διότι αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών.

Στο δίλημμα αυτό προτάσσονται από τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις τρεις γενικές λύσεις: η πρώτη, προτείνει ευρώ και Ευρώπη, η δεύτερη δραχμή και έξοδο από την Ευρώπη , η τρίτη λέει να μείνουμε στον ευρωπαϊκό χώρο αλλά διαγράφοντας τις υποχρεώσεις μας. Η τρίτη θα ήταν η ιδανική λύση, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για υπόθεση ψεύδους και φαντασίας.

Κύριοι εκφραστές αυτής της λύσης είναι οι κ. Τσίπρας και Καμμένος. Έξω από κάθε λογική που διέπει τις διεθνείς υποχρεώσεις, ανερυθρίαστα υπόσχονται την καταπάτηση αυτών των υποχρεώσεων, που ισοδυναμεί με πλήρη εθνική απομόνωση. Πέραν δε αυτών των εξωφρενικών απόψεων, τάζουν στο λαό «λαγούς με πετραχίλια» συναγωνιζόμενοι σε μια ξέφρενη υποσχεσιολογία. Ιδιαίτερα ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν εκφράζει μια σύγχρονη προοδευτική αριστερή πρόταση, αντίθετα εκφράζει τη θλιβερή εικόνα ενός παρωχημένου πολιτικού.

Μένουν οι άλλες δύο λύσεις. Η παραμονή στο ευρώ, είναι δύσκολος δρόμος που απαιτεί συνεχή επίπονη προσπάθεια.

Η Ευρώπη δεν είναι κοινωνία αγγέλων. Ιδιαίτερα σήμερα που έχουμε μια συντηρητική Ευρώπη και ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων. Αδίστακτα συμφέροντα και εκεί υπάρχουν, που πολλές φορές επιβάλλουν απάνθρωπους όρους στη διαβίωση των πολιτών. Εμείς θεωρούμε πως η ευρωπαϊκή πραγματικότητα όσο κυνική και αν είναι, είναι ασύγκριτα προτιμότερη από την έξοδο μας από αυτή. Διότι, η λύση της εξόδου από τον ευρωπαϊκό χώρο, ισοδυναμεί με την ιστορική καταδίκη της πατρίδας μας. Αν τώρα ζούμε τα όρια της εξαθλίωσης , έξοδος από το ευρώ σημαίνει όλεθρος.

Οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε την πατρίδα μας πάνω σε υγιή θεμέλια, να την καταστήσουμε ισχυρή και αξιόπιστη εταίρο της ευρωπαϊκής ιστορικής οντότητας. Ο δρόμος αυτός συνεπάγεται θυσίες αλλά έχει προοπτική. Το ΠΑΣΟΚ έχει την πείρα και τη γνώση να οδηγήσει τη χώρα με ασφάλεια και ικανότητα. Για αυτό ζητούμε την ψήφο και την στήριξη σας.

Υπάρχει ένα τεράστιο όσο και δίκαιο ερώτημα στα χείλη των πολιτών μας: Μα μπορούν αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, να μας βγάλουν από αυτήν; Αυτό μπορεί να γίνει με την προϋπόθεση της κατανόησης των λαθών και της συλλογικής απόφασης για μια νέα αρχή. Οι μετρημένες και προσγειωμένες τοποθετήσεις του Βαγγέλη Βενιζέλου αποτελούν απτό δείγμα αυτοκριτικής, αλλά και απόφασης του δημοκρατικού χώρου για το νέο ξεκίνημα, για την νέα προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία και τα προβλήματα της.

Στην αντίπερα όχθη παρατηρούμε τον κύριο Σαμαρά, να πολιτεύεται χωρίς ίχνος αυτοκριτικής – λες και η παράταξη του είναι αναμάρτητη, λές και δεν είναι η Νέα Δημοκρατία που παρέλαβε το 2004 μια ισχυρή χώρα και την παρέδωσε ύστερα από πέντε χρόνια υπό γενική διάλυση. Αλαζόνας και φθηνός υποσχεσιολόγος, έχει αναχθεί στον πιο επικίνδυνο λαϊκιστή, που μπροστά στην κατάληψη της εξουσίας είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τα πάντα. Αυτού του είδους την ολέθρια πολιτική πληρώνει η χώρα σήμερα και ο κύριος Σαμαράς φαίνεται να μην έχει διδαχθεί το παραμικρό, ούτε από το πρόσφατο, ούτε από το πιο μακρινό παρελθόν.

Σήμερα, που όσο ποτέ άλλοτε, η χώρα έχει ανάγκη από σύνεση και συνεννόηση, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας προβάλει από το εφιαλτικό παρελθόν αμετανόητος και αδίδακτος από αυτό. Προφανώς δε, αισθανόμενος μειωτικός απέναντι στο Βενιζέλο, αποφεύγει τον υπεύθυνο δημοκρατικό διάλογο.

Οι μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν τα τελευταία 2,5 χρόνια πρέπει να ολοκληρωθούν. Οι θυσίες του λαού μας θα πρέπει να πιάσουν τόπο.

Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πραγματικά ένα σύγχρονο κράτος. Ένα κράτος δικαίου, που να σέβεται τον πολίτη και να βρίσκεται κοντά σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Τέρμα οι

κομπίνες, τέρμα τα ρουσφέτια, τέρμα οι συνδιαλλαγές, τέρμα η αναξιοκρατία, τέρμα η ευνοιοκρατία.

Γνωρίζετε ΌΛΟΙ ότι,

ξέρω πολύ καλά, με λεπτομέρειες τις ανάγκες,

τις ελλείψεις,

το τι πρέπει να κάνουμε

σε όλη την Κεφαλονιά, σε όλη την Ιθάκη.

Δεν υπάρχουν όμως μάγοι και μαγικές συνταγές.

Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι και αυτόματοι πιλότοι.

Υπάρχει ο μονόδρομος της ειλικρίνειας, της συνέπειας και της σκληρής δουλειάς. Υπάρχει ο δρόμος της συνεργασίας και της συνεννόησης με τους φορείς, που όταν υπάρχει και σε δύσκολους καιρούς πολλά μπορεί να καταφέρει.

Όλοι σας, με ξέρετε.

Όλους σας, σας ξέρω.

Δεν είμαι πολιτικός που βγήκε από τον σωλήνα των επικοινωνιολόγων.

Δεν λανσάρομε ως σωτήρας του τόπου.

Δεν παραμυθιάζω τον κόσμο πως θα λύσω όλα του τα προβλήματα.

Δεν παίζω ρόλους.

Δεν θα γίνω κάποιος άλλος, απλά για να αρέσω.

Είμαι αυτός που γνωρίζετε.

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ.

Τον Οκτώβρη του 2009 με εκλέξατε Βουλευτή των νησιών μας. Τα πράγματα αλλιώς τα φανταζόμουν και αλλιώς ήρθαν. Οι μήνες και τα χρόνια που πέρασαν ήταν οι πιο δύσκολοι της μεταπολιτευτικής περιόδου. Κατά τη διάρκεια της βασανιστικής θητείας μου, ξέσπαγαν τα σιγοκαίοντα προβλήματα της νεοελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, συνειδητοποιήσαμε πως παραλάβαμε από τη Ν.Δ. ένα οικονομικό ναυάγιο, συνειδητοποιήσαμε ότι ο πόλεμος των αγορών ήταν σκληρός και αδυσώπητος. Η δημοσιονομική κρίση, εξελίχθηκε σε κρίση χρέους, σε κρίση πολιτική, σε κρίση κοινωνική, για να γίνει κρίση γενική που συνταράσσει και απειλεί θανάσιμα τη χώρα μας.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να αντιμετωπίσει αυτή την πρωτοφανή διεθνή κρίση. Είναι αλήθεια πως μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έπρεπε να γίνουν πολλά. Έπρεπε να παρθούν μέτρα δύσκολα, μέτρα επώδυνα για τον κάθε πολίτη, μέτρα που δεν εμφυσούσαν στους πολίτες την εμπιστοσύνη στην κοινωνική δικαιοσύνη. Μέτρα οριζόντια που αρκετές φορές μας έφεραν και μας φέρνουν σε απόγνωση. Μέτρα όμως αναγκαία για την κατάσταση που βρισκόμασταν.

Είναι γεγονός ότι κάναμε λάθη και παραλείψεις. Είναι γεγονός ότι αρκετές φορές φανήκαμε ανέτοιμοι ή και ανώριμοι να δούμε την πικρή πραγματικότητα κατάματα. Με μια δημόσια διοίκηση διαλυμένη, αν όχι τροχοπέδη στην επίπονη προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και της ανάπτυξης.

Όλο αυτό το διάστημα βρέθηκα και εγώ στη δίνη αυτών των διλλημάτων. Η οδύνη και η οργή των συμπολιτών μου με οδήγησαν πολλές φορές στο χείλος της «ηρωικής» εξόδου. Ούτως ή άλλως ούτε υπήρξα, ούτε είμαι, ούτε ονειρεύομαι να γίνω επαγγελματίας πολιτικός. Πάλεψα ώρες ατέλειωτες με το μυαλό και τη συνείδηση μου. Ενσυνείδητα αποφάσισα να παραμείνω στον αγώνα και όχι να προχωρήσω στη «φυγή», όπως έκαναν κάποιοι άλλοι συναγωνιστές μας.

Ενσυνείδητα επέλεξα την πολιτική πρακτική των ήπιων τόνων, γιατί καταρχάς είναι αυτή που ταιριάζει στο χαρακτήρα μου, αλλά και γιατί ο βουλευτής ενός μονοεδρικού νομού θα πρέπει να ενώνει. Θα πρέπει να συνεργάζεται με όλους τους φορείς του τόπου του.

Αυτή η συνεργασία, παρά την πρωτοφανή τραγική συγκυρία απέδωσε καρπούς. Έργα πάνω από 75 εκατομμύρια, τα τελευταία δύο χρόνια εντάχθηκαν σε προγράμματα.

Και θα μπορούσαν να ενταχθούν και άλλα, αν υπήρχε σωστότερος προγραμματισμός από τους φορείς.

Και αυτά βέβαια χρειάζεται να τρέξουν πλέον με την καθημερινή επίμονη και επίπονη ενασχόληση των τοπικών φορέων και κυρίως του Δήμου και της Περιφέρειας.

Χρονοδιάγραμμα

Προσπάθησα, διεκδίκησα και πέτυχα αρκετές ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις για την Κεφαλονιά και την Ιθάκη όπως:

Η ξεχωριστή περιφερειακή ενότητα Ιθάκης.

Η ένταξη των μονάδων υγείας του Νομού μας στη Γ ζώνη που δίνει ισχυρά κίνητρα για τη στελέχωσή τους.

Την ένταξη των 3άστερων τουριστικών επιχειρήσεων του Νομού μας στο νέο αναπτυξιακό νόμο.

Τη ρύθμιση για τα τυφλά οικόπεδα εντός οικισμού.

Την τροποποίηση της ΚΥΑ για τη γη υψηλής παραγωγικότητας.

Την επίλυση του μακροχρόνιου προβλήματος των εποχικών πυροσβεστών.

To ξεμπλοκάρισμα για την ανέγερση της νέας πτέρυγας του νοσοκομείου από την δωρεά Βεργωτή

Φίλες και φίλοι

Παραμένω στις επάλξεις της πολιτικής μάχης, επειδή πιστεύω πως αν η χώρα υπάρχει περίπτωση να σωθεί, αυτό εξαρτάται από εμάς, αλλά και από τη συνεχή προσπάθεια αλλαγής του κράτους και των λειτουργιών του.

Παραμένω και δίνω αυτή την κρίσιμη πολιτική μάχη γιατί οι θυσίες του λαού μας δεν πρέπει να πάνε χαμένες.

Ακούω και κατανοώ, τις φωνές που έρχονται με ασυνήθιστη δύναμη στ’αυτιά μου. Πιστεύω όμως, πως βρίσκομαι στη σωστή κατεύθυνση.

Αναλαμβάνω τις όποιες ευθύνες αναλογούν στο πρόσωπό μου. Τώρα την ώρα της μεγάλης μάχης, της κρίσιμης μάχης, δεν θα καταθέσω τα όπλα.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας, μαζί με τις 2 αξιόλογες συνυποψήφιες μου, την Πόπη Αραβαντινού και την Γ εωργία Φλωράτου, δύο αγωνίστριες της ζωής αλλά και της παράταξης μας που με συνέπεια υπηρέτησαν, συμμετέχοντας στο ψηφοδέλτιο της νίκης, αλλά και της μεγάλης ευθύνης.

Όπως είπα, το ΠΑΣΟΚ σ’αυτά τα δυόμιση χρόνια έκανε θετικά και αρνητικά πράγματα.

Θεωρώ πως το πιο αρνητικό από όλα ήταν η αποδόμηση του αισθήματος της δικαιοσύνης. Το αίσθημα της δικαιοσύνης είναι που κρατά μια κοινωνία σε συνοχή. Αν αυτό εκλείψει η κοινωνία παραπαίει. Αυτό δηλαδή που ζούμε σήμερα.

Φταίμε γιατί μπροστά στο καταστροφικό αδιέξοδο, που μας κληρονόμησε η Νέα Δημοκρατία, αρχίσαμε να πετσοκόβουμε μισθούς και συντάξεις, για να προλάβουμε τη χρεοκοπία, την ίδια ώρα που τα λαμόγια του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα οργίαζαν. Οι φοροφυγάδες, οι εισφοροφυγάδες, το μαύρο χρήμα, το παράνομο παντός είδους εμπόριο, η μαύρη εργασία, μεσουρανούσαν. Η γενικευμένη διαφθορά αποσάρθρωσε κάθε ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι ισχυροί έγιναν ισχυρότεροι, οι αδύναμοι χάνονταν. Τα εκατομμύρια έφευγαν για Ελβετία και το κράτος παρακολουθούσε αδύναμο και ανίκανο να παρέμβει. Η πίστη χάθηκε. Και νομίζω πως εκεί χάθηκε το παιχνίδι. «Αν βάζαμε χέρι» πρώτα εκεί που έπρεπε, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς σήμερα. Στο δρόμο και στο γραφείο έζησα δραματικές στιγμές, εμπειρίες που θα τις θυμάμαι για πάντα. Μια μέρα ένας απελπισμένος μικροεπαγγελματίας μπήκε ταραγμένος στο γραφείο μου. Έβγαλε από την τσάντα του τα χαρτιά για εφορίες, ΦΠΑ, έκτακτες εισφορές, χαράτσια και ότι άλλα δεινά σκέφτηκαν οι οικονομικοί μας εγκέφαλοι. «Σπύρο, το μαγαζί δε γλιτώνει, θα κλείσει. Δεν αντέχω άλλο. Τα βάλατε με τους μικρούς. Αυτούς τους κυρίους όμως δεν τους πειράζετε».

Στον τομέα αυτό αποτύχαμε. Προς το τέλος κινηθήκαμε, να καταπολεμήσουμε τα φαινόμενα της διαφθοράς. Είχαμε χειροπιαστά αποτελέσματα. Αλλά το παιχνίδι είχε χαθεί. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της κοινωνικής Δικαιοσύνης, διέρρηξε κάθε έννοια αυτής της φράσης.

Σήμερα που το κίνημα επιχειρεί μια νέα αρχή, οφείλουμε πρώτα και πάνω απ’όλα να επανασυνδεθούμε με τις αξίες που χρόνια υπηρετήσαμε και για τις οποίες ο ελληνικός λαός μας αγκάλιασε. Ο λαός μας έχει άμεση ανάγκη από δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει θέσει πρώτο στόχο, την αποκατάσταση του δικαίου. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, γιατί είμαστε και μεις αποφασισμένοι για τη Νέα αρχή, του αναγεννημένου, του λαϊκού ΠΑΣΟΚ.

Ξέρω πως ο λαός μας υποφέρει, είναι οργισμένος, βράζει. Κατανοώ απολύτως την ψυχολογική και πραγματική του κατάσταση. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ήλθαν τα πάνω-κάτω. Η δίκαια επικρατούσα δυσαρέσκεια, ανοίγει το δρόμο προς τη λεγόμενη «τιμωρητική» ψήφο. Κάποιος

φίλος ευθέως μου είπε: «Σπύρο μου, τούτη τη φορά δεν έχει ψήφο. Τούτη τη φορά θα σας τιμωρήσω». Είναι αρκετοί τέτοιοι.

Για το φαινόμενο αυτό, της «εν θερμώ» ψήφου έχω ξεκάθαρη απάντηση. Διαφωνώ εντελώς με το είδος αυτό της ψήφου. Η ψήφος δε μπορεί να έχει χαρακτήρα τιμωρίας. Η ψήφος οφείλει να είναι θετική. Δηλαδή δεν ψηφίζω για να τιμωρήσω κάποιον, αλλά για να επιλέξω τον καταλληλότερο. Στις κρίσιμες αποφάσεις ο θυμός είναι ο χείριστος σύμβουλος. Αν το ΠΑΣΟΚ δεν έπραξε ορθά, ο πολίτης με νηφαλιότητα πρέπει να δει ποιο κόμμα είναι καλύτερο από το ΠΑΣΟΚ και να το υπερψηφίσει. Η άποψη τιμωρώ το ΠΑΣΟΚ και ας βγει όποιος να’ναι, είναι επικίνδυνη. Μπροστά στην πιο κρίσιμη εθνική στιγμή, η συναισθηματικά κατανοητή αλλά αλόγιστη επιλογή μπορεί να φέρει πολύ χειρότερες συμφορές από αυτές που ήδη ζούμε. Η χώρα πολλές φορές πλήρωσε την οργισμένη ψήφο με εθνικές καταστροφές. Θυμίζω μόνο την «τιμωρία» που επέβαλε ο λαός στον Ελευθέριο Βενιζέλο τον Νοέμβρη του ’20, που επισώρευσε τη μικρασιατική καταστροφή, στρατιωτικά κινήματα και αστάθεια για πολλά χρόνια. Την «τιμωρία» δηλαδή, που την υπερήφανη, παντοδύναμη, νικήτρια χώρα των δυο ηπείρων και των τριών θαλασσών, την κουρέλιασε ανεπανόρθωτα.

Φίλε! Απόβαλε το θυμό. Στο θολό τοπίο διάκρινε την κατάλληλη λύση. Δεν κινδυνεύουν πρόσωπα. Κινδυνεύει η χώρα. Με τη σωστή σκέψη, με τη σωστή απόφαση, βοηθάς τον εαυτό σου και την πατρίδα. Μόνο έτσι μπορούμε να πάμε μπροστά.

ΠΙΣΤΕΥΩ στην κρίση, στην ορθή κρίση του λαού μας.

ΓΙ’ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ-ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Φίλες και φίλοι. Παλιοί και νέοι αγωνιστές του ΠΑΣΟΚ.

Με γνωρίζετε άριστα, από πρώτο χέρι. Με γνωρίζετε από την καθημερινή ζωή στο νησί μας. Ξέρετε πως περπάτησα και πως περπατώ. Πάντα ευθεία, χωρίς τσαλίμια και παρφουμαρίσματα. Είμαι δημιούργημα δικό σας. Μαζί πορευτήκαμε πολλά χρόνια τώρα. Μαζί αγωνιστήκαμε στα δύσκολα και στα εύκολα. Είμαι υπερήφανος, γιατί περνώντας μέσα από το καμίνι της εξουσίας βγήκα αλώβητος. Δεν άλλαξα, δεν ξιπάστηκα, δεν «την ψώνισα». Και αν κατά τη γνώμη κάποιων, διέπραξα πολιτικά λάθη, δεν το έκανα αποσκοπώντας υστερόβουλα σε κάποιο κέρδος. Το έπραξα γιατί η σκέψη μου εκεί με οδήγησε. Η ζωή μου, όπως και η δική σας, αλλά και πολλών ακόμη που λείπουν σήμερα από δω, είναι ταυτισμένη με τους κοινούς αγώνες για

δημοκρατία και προκοπή. Αυτοί οι αγώνες παλιοί και νέοι είναι χαραγμένοι ανεξίτηλα στην ψυχή μου. Αυτοί οι αγώνες δε μπορούν να σβήσουν. Δε μπορούμε να πετάξουμε την ιστορία μας στα απόβλητα. Εσείς με δημιουργήσατε, εσείς με εκλέξατε. Εσείς έχετε το απαραβίαστο δικαίωμα να με κρίνετε. Όμως είτε έτσι αποφασίσετε, είτε αλλιώς, ξέρετε πως από τις 7 του Μάη, πάλι μαζί θάμαστε σε νέες προσπάθειες για ένα καλύτερο αύριο. Η δική μας σχέση δεν είναι ευκαιριακή και τυχάρπαστη. Δεν υπηρετώ το «ψώνιο» μου, τον κομπασμό, τη ματαιοδοξία μου. Υπηρετώ με αυστηρή συνέπεια το συλλογικό πιστεύω της παράταξης που εκπροσωπώ.

Φίλες και φίλοι,

Τις 6 του Μάη η Ελλάδα πρέπει να εκλέξει κυβέρνηση.

Αν στο πιο μεγάλο δίλημμα της χώρας, νομίζετε πως βρισκόμαστε στη σωστή θέση, ενισχύστε την προσπάθεια του ψηφοδελτίου μας, τώρα, την πιο δύσκολη ώρα.

Τις 6 του Μάη η Κεφαλονιά και το Θιάκι, λένε όχι στους λαοπλάνους, στους μπαλκονάτους, σε όλους αυτούς τους μάγους του λόγου και της επικοινωνίας, που αναδεικνύουν τον κενό περιεχομένου λόγο σε μέγιστη πολιτική αρετή, που ταυτίζουν την επικοινωνία με την πολιτική. Στις 6 του Μάη η Κεφαλονιά και το Θιάκι εκλέγει έναν βουλευτή.

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.

Είμαι σίγουρος ότι ο βουλευτής που θα εκλεγεί θα είναι ΠΑΣΟΚ, γιατί οι Κεφαλονίτες και οι Θιακοί προσέρχονται στην κάλπη με αίσθημα ευθύνης, αίσθημα που μοναδικά τους χαρακτηρίζει.

Σας καλώ λοιπόν όλους να δώσουμε με πραγματική ενότητα, με ήθος και αξιοπρέπεια, με πίστη στις αξίες μας την πιο κρίσιμη μάχη.

Μπορούμε να νικήσουμε.

Πιστεύω στη ΝΙΚΗ. ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΕΣ.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ

ΠΗΓΗ :  http://www.e-kefalonia.net